G.35/1 برو به كار خود ای واعظ این چه فریادست / مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست
G.35/2 میان او كه خدا آفریده است از هیچ / دقیقه‌ایست كه هیچ آفریده نگشادست
G.35/3 به كام تا نرساند مرا لبش چون نای / نصیحت همه عالم به گوش من بادست
G.35/4 گدای كوی تو از هشت خلد مستغنیست / اسیر عشق تو از هر دو عالم آزادست
G.35/5 اگر چه مستی عشقم خراب كرد ولی / اساس هستی من زان خراب آبادست
G.35/6 دلا منال ز بیداد و جور یار كه یار / تو را نصیب همین كرد و این از آن دادست
G.35/7 برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظ / كز این فسانه و افسون مرا بسی یادست
LXXVI
Vaiz, bu ne feryat? Var git işine. Yoldan çıkan benim gönlüm, sana ne oldu ki?
Mademki sevgilinin dudağı beni ney gibi muradıma eriştirmiyor, bütün âlemin nasihati kulağıma yel gibi gelir!
Tanrı'nın yoktan yarattığı beli, tasavvuru müşkül, öyle bir ince mesele ki, hiçbir mahluk halledemedi gitti.
Civarındaki yoksul, sekiz cennetten de müstağnidir. Aşkının tutsağı, iki cihandan da hürdür.
Aşk sarhoşluğu beni harap etti; ama varlığımın esası, o haraplıktan mamur olmada.
Gönül, sevgilinin zulmünden, cevrinden ağlayıp inleme. Sevgili, sana ancak bunu nasip etmiş, bunu vermiş!
Yürü Hafız, masal söyleme, afsun okuyup üfürme. Hatırımda bu çeşit masallar, buna benzer afsunlar pek çok!
Birov be kar-ı hod ey va'iz in çi feryadest
Mera futad dil ezreh tura çi uftadest
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder