Gazel 036 - تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست

 G.36/1  تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست / دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

G.36/2  چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است / لیكن این هست كه این نسخه سقیم افتادست

G.36/3  در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست / نقطه دوده كه در حلقه جیم افتادست

G.36/4  زلف مشكین تو در گلشن فردوس عذار / چیست طاووس كه در باغ نعیم افتادست

G.36/5  دل من در هوس روی تو ای مونس جان / خاك راهیست كه در دست نسیم افتادست

G.36/6  همچو گرد این تن خاكی نتواند برخاست / از سر كوی تو زان رو كه عظیم افتادست

G.36/7  سایه قد تو بر قالبم ای عیسی دم / عكس روحیست كه بر عظم رمیم افتادست

G.36/8  آن كه جز كعبه مقامش نبد از یاد لبت / بر در میكده دیدم كه مقیم افتادست

G.36/9  حافظ گمشده را با غمت ای یار عزیز / اتحادیست كه در عهد قدیم افتادست

LXXXIII

Zülfün rüzgârın eline düşünce sevdalı gönül hasetinden, kederinden iki parça oldu.

Sihirbaz gözün sihrin ta kendisi, sihre ait ne varsa onda yazılı. Yalnız şu var ki, bu muskanın kendisi de hasta!

Zülfünün büklümündeki o kara ben nedir, bilir misin? Cim harfinin çanağına düşen mürekkep noktası!

Cennet gibi yanağında misk gibi siyah ve güzel kokulu zülfün nedir? Cennet bahçesindeki tavus!

Ey canımın munisi sevgili, yüzünü görmek hevesine düşen gönlüm, yolda bulunan ve rüzgârın eline düşmüş olan bir avuç tozdan, topraktan ibaret!

Bu toprak beden, civarına öyle bir düşüş düşmüş ki, toz gibi kalkıp savrulmasına imkân yok!

Ey İsa nefesli canan, vücuduma vuran selvi boyunun gölgesi, adeta çürümüş kemiklere düşen bir ruhun aksi!

Durağı ancak Kâbe olan zahidi gördüm: O bile dudağının zikriyle meyhane kapısında mukim olmuş!

Aziz dost, sevginde kendini kaybetmiş Hafız'ın derdinle bağdaşmağı dünden, bugünden değil, ezeli bir ahit!

Ta ser-i zulf-i tu der dest-i nesim uftadest 

Dil-i sevda-zede ez gussa du nim uftadest