G.127/1 روشنی طلعت تو ماه ندارد / پیش تو گل رونق گیاه ندارد
G.127/2 گوشه ابروی توست منزل جانم / خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد
G.127/3 تا چه كند با رخ تو دود دل من / آینه دانی كه تاب آه ندارد
G.127/4 شوخی نرگس نگر كه پیش تو بشكفت / چشم دریده ادب نگاه ندارد
G.127/5 دیدم و آن چشم دل سیه كه تو داری / جانب هیچ آشنا نگاه ندارد
G.127/6 رطل گرانم ده ای مرید خرابات / شادی شیخی كه خانقاه ندارد
G.127/7 خون خور و خامش نشین كه آن دل نازك / طاقت فریاد دادخواه ندارد
G.127/8 گو برو و آستین به خون جگر شوی / هر كه در این آستانه راه ندارد
G.127/9 نی من تنها كشم تطاول زلفت / كیست كه او داغ آن سیاه ندارد
G.127/10 حافظ اگر سجده تو كرد مكن عیب / كافر عشق ای صنم گناه ندارد
CLXXXII
Yüzünün aydınlığı ayda bile yok. Sana nispetle gül, bir ot letafetini bile haiz değildi.
Can konağım kaşının ucu... padişahın bile bundan güzel bir bucağı yok.
* Hele bir bak da gör, gönlümün dumanı yüzüne neler edecek? Bilirsin ya, aynanın aha tahammülü yok.
* Nergisin küstahlığına bak, sana karşı açıldı. O yırık gözlü, edebe riayet etmiyor ki!
Gördüm; o kara yürekli gözün, aşinaya hiç bakmamakta.
Ey harabat müridi, hanekahı olmayan şeyhin neşesi şerefine bana o koca kadehi sun!
Kan iç de sükût et. Çünkü o nazik gönül medet isteyenlerin ahına, feryadına tahammül etmiyor.
Zülfünün zulmünü çeken sadece ben değilim ki. O zenci hâkimin dağı, kimin yüreğinde yok?
Bu kapıya yol bulamayan kişiye de ki: Yürü; elini, bileğini ciğer kanıyla yıka da gel!
Hafız sana secde ettiyse, ayıplama. Ey put gibi güzel sevgili, aşk kâfirinin günahı yoktur ki.
Ruşeni-i tal'at-ı tu mah nedared
Piş-i tu gul revnak-ı giyah nedared
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder