Gazel 207 - ياد باد آن که سر کوی توام منزل بود

 G.207/1  یاد باد آن كه سر كوی توام منزل بود / دیده را روشنی از خاك درت حاصل بود

G.207/2  راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاك / بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود

G.207/3  دل چو از پیر خرد نقل معانی می‌كرد / عشق می‌گفت به شرح آن چه بر او مشكل بود

G.207/4  آه از آن جور و تطاول كه در این دامگه است / آه از آن سوز و نیازی كه در آن محفل بود

G.207/5  در دلم بود كه بی دوست نباشم هرگز / چه توان كرد كه سعی من و دل باطل بود

G.207/6  دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم / خم می دیدم خون در دل و پا در گل بود

G.207/7  بس بگشتم كه بپرسم سبب درد فراق / مفتی عقل در این مسئله لایعقل بود

G.207/8  راستی خاتم فیروزه بواسحاقی / خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود

G.207/9  دیدی آن قهقهه كبك خرامان حافظ / كه ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود

CXL

Anılsın o demler ki, senin civarın konağımdı, kapının toprağı gözümü aydınlatıyordu.

İkimiz de tıpkı gül gibi, süsen gibi tertemiz bir sevgiyle yaşardık. Duygularımız, düşüncelerimiz birdi, benim dilim senin kalbinden geçenleri söylerdi.

Gönül akıl pirinden mânalar nakleder, müşkül olanlarını aşk şerh edip söylerdi. 

* Ah o tuzak yurdundaki cevirden, sitemden... feryat o meclisteki yanıp yakılmadan, niyazdan!

Asla sevgiliden ayrılmam derdim, gönlümde bu niyet vardı. Fakat ne yapayım ki, benim çalışmam da boşa çıktı, gönlün çalışması da!

Dün gece dostların yadıyla meyhaneye gitmiştim. Şarap küpünü gördüm, gönlünde kan, ayağı balçıklara batmış!

Ayrılık derdine sebep ne diye, bir sorayım dedim. Fakat akıl müftüsü bu meselede mest ve hayran!

Hakikaten Ebu İshak'ın firuze hatemi pek güzel parladı, ama ne çare? O devlet pek çabuk geldi, geçti!

Hafız, o salınan kekliğin kahkahasını duymuştun ya... kaza ve kader şahininin pençesinden nasıl da gafildi!

Yad bad an ki ser-i kûy-i tuem menzil bud 

Dide-ra ruşeni ez hak-i deret hasıl bud