Gazel 493 - ای پادشه خوبان داد از غم تنهايی

Ey padşeh-i huban dad ez-gam-ı tenhayi
Dil bitu be can amed vaktest ki baz ayi

G.493/1  ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی / دل بی تو به جان آمد وقت است كه بازآیی

G.493/2  دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند / دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

G.493/3  دیشب گله زلفش با باد همی‌كردم / گفتا غلطی بگذر زین فكرت سودایی

G.493/4  صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصند / این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

G.493/5  مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم كرد / كز دست بخواهد شد پایاب شكیبایی

G.493/6  یا رب به كه شاید گفت این نكته كه در عالم / رخساره به كس ننمود آن شاهد هرجایی

G.493/7  ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست / شمشاد خرامان كن تا باغ بیارایی

G.493/8  ای درد توام درمان در بستر ناكامی / و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

G.493/9  در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم / لطف آن چه تو اندیشی حكم آن چه تو فرمایی

G.493/10  فكر خود و رای خود در عالم رندی نیست / كفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

G.493/11  زین دایره مینا خونین جگرم می ده / تا حل كنم این مشكل در ساغر مینایی

G.493/12  حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد / شادیت مبارك باد ای عاشق شیدایی

1. Ey güzeller padişahı, medet yalnızlıktan, medet. Gönül sensiz cana geldi. Artık geri gelmenin zamanı.
2. Bu gül bahçesinin gülü daima taze kalmaz. Kudretin varken yoksullara yardım etmeye bak!
3. Dün gece rüzgâra zülfünden şikâyet ediyordum. Dedi ki: Yanlışın var, sen bu malihulyadan vazgeç!
4. Yüzlerce sabah rüzgârı bile zincirlere vurulmuş, raks edip durmada. Gönül, sevgili işte bu. Kendine gel de beyhude havalara düşme!
5. İştiyak ve ayrılık beni sensiz öyle bir hale getirdi ki, elimden sabır da gitti, takat da!
6. Yarabbi, bu nükteyi âlemde kime söylemeli: O hercai güzel, hem hercai, hem de yüzünü kimseye göstermedi gitti. 
7. Saki, yeşillikte açılan gülün sen olmadıkça bir rengi yok. Şimşad boyunla salına salına gel ki gülistanı bezeyesin.
8. Ey hastalık döşeğinde derdi, dermanım... ey yalnızlık bucağında yadı munisim olan sevgili!
9. Biz kısmet dairesinde teslim noktasıyız, sana tabiiz. Lütuf, ne düşündüysen odur; hüküm, ne buyurursan o!
10. Kendini düşünmek, reyini söylemek, rintlik âleminde olamaz. Bu yolda kendini görmek, reyini söylemek küfürdür.
11. Bu mavi daire yüzünden ciğerim kanlı... şarap ver de bu müşkülü yine kadehle halledeyim.
12. Hafız, ayrılık gecesi geçti, vuslatın güzel kokusu geliyor. Neşen mübarek olsun ey şeydalığa âşık!

[CDXCVII *]