G.17/1 سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت / آتشی بود در این خانه كه كاشانه بسوخت
G.17/2 تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت / جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
G.17/3 سوز دل بین كه ز بس آتش اشكم دل شمع / دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
G.17/4 آشنایی نه غریب است كه دلسوز من است / چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
G.17/5 خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد / خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
G.17/6 چون پیاله دلم از توبه كه كردم بشكست / همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
G.17/7 ماجرا كم كن و بازآ كه مرا مردم چشم / خرقه از سر به درآورد و به شكرانه بسوخت
G.17/8 ترك افسانه بگو حافظ و می نوش دمی / كه نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
LXXXV
Göğsüm sevgilinin derdiyle gönül ateşine yandı. Bu gönül yurdunda öyle bir ateş vardı ki, göğüs kâşanesini yaktı, yandırdı.
Tenim, sevgilinin ayrılığıyla eridi. Canım sevgilinin yüzünün güneşiyle yandı.
Peri yüzlü güzel, kim senin zincire benzeyen zülfünü gördüyse, sevdalı gönlü bu divaneye sızladı, yandı.
Beni tanıyanların gönülleri yanarsa, tanıdıklarım bana acırlarsa, şaşılacak bir şey mi? Ben kendimden geçtim mi, tanımayanların bile gönülleri yanıyor!
Zahitlik hırkamı harabat suyu alıp götürdü. Akıl evini de meyhane ateşi silip süpürdü!
** Gönlüm, ettiğim tövbeyi kadeh gibi kırıverdi; ciğerim de şarapsız, kadehsiz kaldı da şarap gibi yanıp yakıldı!
Macerayı kısa kes, tekrar gel ki, gözbebeğim gömleğini başından çıkardı, şükrane olarak ateşe yaktı, sulh etti. Sen de geçmişi bırak artık!
* Gönül yanışına bak ki, gözyaşımdaki fazla hararetten mum bile dün gece bana acıdı da pervane gibi yanıp yakıldı.
Hafız, masalı bırak, bir zaman da şarap iç. Çünkü bütün gece uyumadık, mum da efsanelerle yandı durdu.
Sineem zateş-i dil der gam-ı canane bisuht
Ateşi bud derin hane ki kaşane bisuht
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder