G.21/1 دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست / گفت با ما منشین كز تو سلامت برخاست
G.21/2 كه شنیدی كه در این بزم دمی خوش بنشست / كه نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
G.21/3 شمع اگر زان لب خندان به زبان لافی زد / پیش عشاق تو شب‌ها به غرامت برخاست
G.21/4 در چمن باد بهاری ز كنار گل و سرو / به هواداری آن عارض و قامت برخاست
G.21/5 مست بگذشتی و از خلوتیان ملكوت / به تماشای تو آشوب قیامت برخاست
G.21/6 پیش رفتار تو پا برنگرفت از خجلت / سرو سركش كه به ناز از قد و قامت برخاست
G.21/7 حافظ این خرقه بینداز مگر جان ببری / كاتش از خرقه سالوس و كرامت برخاست
LXXXIX
Gönlüm de gitti, dinim de. Sevgili beni kınamaya kalkışıp, haydi git, benimle düşüp kalkma; gayrı sende hayır kalmadı, dedi.
Kimi duyduk ki, bu mecliste bir an olsun meserretle oturdu da sohbet sonu nedametle kalkmadı?
Mum nasılsa yanılıp sevgilinin gülümseyen parlak yüzüne kendisini benzetti. Fakat bu suçun affı için âşıklarının huzurunda nice geceler ayaküstü dikilip ağladı, yandı yakıldı.
Çayırda bahar rüzgârı o yanağın, o boy bosun havasıyla gül ve selvi yanından kalkıp esmeye başladı.
Sarhoş bir halde geçip gittin. Melekut âleminde halvete girmiş olanlar bile seni görünce birbirlerine karıştılar, bir kıyamettir koptu!
Boyum bosum var diye naza kalkışan selvi, senin yürüyüşüne karşı utancından baş bile kaldıramadı, ayağını bile atamadı.
Hafız, şu hırkanı at, belki canını kurtarabilirsin. Çünkü riya ve keramet harmanı tutuştu, alevlendi.
Dil-u dinem şud-u dilber be melamet berhast
Guft ba ma menişin kez tu selamet berhast
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder