G.22/1 چو بشنوی سخن اهل دل مگو كه خطاست / سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست
G.22/2 سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید / تبارك الله از این فتنه‌ها كه در سر ماست
G.22/3 در اندرون من خسته دل ندانم كیست / كه من خموشم و او در فغان و در غوغاست
G.22/4 دلم ز پرده برون شد كجایی ای مطرب / بنال هان كه از این پرده كار ما به نواست
G.22/5 مرا به كار جهان هرگز التفات نبود / رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
G.22/6 نخفته‌ام ز خیالی كه می‌پزد دل من / خمار صدشبه دارم شرابخانه كجاست
G.22/7 چنین كه صومعه آلوده شد ز خون دلم / گرم به باده بشویید حق به دست شماست
G.22/8 از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند / كه آتشی كه نمیرد همیشه در دل ماست
G.22/9 چه ساز بود كه در پرده می‌زد آن مطرب / كه رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست
G.22/10 ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند / فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست
LXXXVII
Gönül ehlinin sözünü duyunca, “yanlış” deme. Söz anlamıyorsun canım efendim... yanlış burada.
Başım dünyaya da eğilmemekte, ahrete de. Başımızdaki bu fitneleri Tanrı mübarek etsin.
Bu gönlü dertli âşıkın gönlündeki kimdir, bilmem ki? Ben susmaktayım, gönülde feryatlar, kavgalar var!
Gönlüm perdeden çıktı. Çalgıcı nerdesin? Çal, oku, kendine gel. İşimiz bu perdeden düzene girmekte.
Dünya işine hiç iltifatım yoktu. Fakat yüzün dünyayı da, dünya işlerini de bezedi, bana güzel göstermeye başladı.
İştiyakını çektiğimden, hayalini kurup durduğumdan nice gecelerdir uyumadım. Yüz gecelik sersemliğim var, meyhane nerde?
Bir bak, ibadet yeri, gönlümün kanıyla bulandı. Artık beni şarapla yıkasanız da haklısınız!
Hiç sönmeyen ateş bizim gönlümüzde. Onun için pir-i mugan aziz tutuyor, ağırlıyor.
O çalgıcının çaldığı nağme neydi ki, ömür geçip gitti de aklım hâlâ o havayla dolu, fikrimde hâlâ lezzeti var.
Dün gece gönlüme aşkından haber verdiler. Hafız'ın gönül fezası, hâlâ o sesle dolu.
Çu bişnovi suhan-ı ehl-i dil megu ki hatast
Suhan-şinas nei can-ı men hata incast
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder