G.51/1 لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است / وز پی دیدن او دادن جان كار من است
G.51/2 شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز / هر كه دل بردن او دید و در انكار من است
G.51/3 ساروان رخت به دروازه مبر كان سر كو / شاهراهیست كه منزلگه دلدار من است
G.51/4 بنده طالع خویشم كه در این قحط وفا / عشق آن لولی سرمست خریدار من است
G.51/5 طبله عطر گل و زلف عبیرافشانش / فیض یك شمه ز بوی خوش عطار من است
G.51/6 باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران / كآب گلزار تو از اشك چو گلنار من است
G.51/7 شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود / نرگس او كه طبیب دل بیمار من است
G.51/8 آن كه در طرز غزل نكته به حافظ آموخت / یار شیرین سخن نادره گفتار من است
LXII
Kana susamış terütaze lal, sevgilimin dudağıdır; onu görmek için can vermek de benim işim.
Onun gönül kapısını görüp de halimi inkâr eden, o kara gözlerden, o uzun kirpiklerden utansın!
Kervanbaşı, pılı pırtımı mahalle kapısından dışarı çıkarma. O mahalle sevgilimin konağı olan bir ana cadde, dışarıda ne işim var benim?
Talihime kulum doğrusu... bu vefa kıtlığında o esmer güzelin aşkı, beni satın aldı, ateşlere yandım!
Gülün güzel kokulu tablasıyla amber kokuları saçan zülfü, benim güzel kokular saçan sevgilimin kokusunun pek az bir feyzinden ibaret.
Bahçıvan, beni yel gibi kapından sürme. Senin yetiştirdiğin gül bahçesinin suyu, benim gül renkli gözyaşlarımdır.
Sevgilinin, hasta gönlümün doktoru olan nergis gözleri, dudağından bal ve gül şerbeti içmemi emretti.
Gazel vadisinde Hafız'a nükte öğreten, sözde misli olmayan o tatlı sözlü dilberin yadıdır.
La'l-i sirab be hun teşne leb-i yar-ı menest
Vez pey-i diden-i o daden-i can kar-ı menest
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder