G.79/1 كنون كه می‌دمد از بوستان نسیم بهشت / من و شراب فرح بخش و یار حورسرشت
G.79/2 گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز / كه خیمه سایه ابر است و بزمگه لب كشت
G.79/3 چمن حكایت اردیبهشت می‌گوید / نه عاقل است كه نسیه خرید و نقد بهشت
G.79/4 به می عمارت دل كن كه این جهان خراب / بر آن سر است كه از خاك ما بسازد خشت
G.79/5 وفا مجوی ز دشمن كه پرتوی ندهد / چو شمع صومعه افروزی از چراغ كنشت
G.79/6 مكن به نامه سیاهی ملامت من مست / كه آگه است كه تقدیر بر سرش چه نوشت
G.79/7 قدم دریغ مدار از جنازه حافظ / كه گر چه غرق گناه است می‌رود به بهشت
XXXIV
Şimdi gül bahçesinden güzel kokulu cennet rüzgârı eserken, zamanımı ferahlık veren şarap ve huri yaradılışlı sevgiliyle geçiririm.
Yoksul bugün niçin saltanattan dem vurmasın? Otağ bulutun gölgesi, meclis yeri de ekin kenarı.
Yeşillik bana nisan ayının feyzini göstermede. Böyle bir zamanda veresiyeyi alıp peşini bırakan akıllı değil.
Şarapla gönül yapmaya bak... bu harap dünya, toprağımızdan kerpiç yapma sevdasında!
Düşmandan vefa umma. Kilise mumunu ibadet yurdunda yaksan da aydınlık vermez.
Amel defterinin karalığı yüzünden bu sarhoşu kınama. Kaza ve kader kalemi başına ne yazdı, kim bilir?
Lütfet, Hafız'ın cenazesine gelmekten çekinme. Gerçi suçlara gark olmuştur, ama cennete gitmektedir.
Kunun ki midemed ezbusitan nesim-i behişt
Men-u şerab-ı ferah-bahş-u yar-ı hur-sirişt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder