Gazel 099 - دل من در هوای روی فرخ

 G.99/1  دل من در هوای روی فرخ / بود آشفته همچون موی فرخ

G.99/2  بجز هندوی زلفش هیچ كس نیست / كه برخوردار شد از روی فرخ

G.99/3  سیاهی نیكبخت است آن كه دایم / بود همراز و هم زانوی فرخ

G.99/4  شود چون بید لرزان سرو آزاد / اگر بیند قد دلجوی فرخ

G.99/5  بده ساقی شراب ارغوانی / به یاد نرگس جادوی فرخ

G.99/6  دوتا شد قامتم همچون كمانی / ز غم پیوسته چون ابروی فرخ

G.99/7  نسیم مشك تاتاری خجل كرد / شمیم زلف عنبربوی فرخ

G.99/8  اگر میل دل هر كس به جایست / بود میل دل من سوی فرخ

G.99/9  غلام همت آنم كه باشد / چو حافظ بنده و هندوی فرخ

Gönlüm, Ferruh'un hevesiyle, onun sevgisiyle zülfü gibi darmadağın. 

Siyah zülfünden başka kimse yüzünden nasip almıyor.

O zülüf, ne talihli bir zenci kul ki, daima onunla yoldaş, daima onunla diz dize.

Azat selvi, gönül çeken güzel boyunu görse, söğüt gibi tir tir titremeye başlar,

Saki, Ferruh'un sihirbaz nergislerinin yadıyla erguvan renkli şarabı sun.

Boynum dertten yay gibi büküldü, kaşları gibi iki büklüm oldu. 

Amber kokulu zülfü, Tatar diyarındaki misk'in kokusunu utandırdı.

Herkesin birisine meyli var ya... benim gönlüm de Ferruh'a akmada.

Hafız gibi Ferruh'un kulu kölesi olanın himmetine kulum, köleyim!

Dil-i men der heva-yı ruy-ı Ferruh 

Buved aşufte hemçun muy-ı Ferruh