G.117/1 دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد / كه چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد
G.117/2 سر ما فرونیاید به كمان ابروی كس / كه درون گوشه گیران ز جهان فراغ دارد
G.117/3 ز بنفشه تاب دارم كه ز زلف او زند دم / تو سیاه كم بها بین كه چه در دماغ دارد
G.117/4 به چمن خرام و بنگر بر تخت گل كه لاله / به ندیم شاه ماند كه به كف ایاغ دارد
G.117/5 شب ظلمت و بیابان به كجا توان رسیدن / مگر آن كه شمع رویت به رهم چراغ دارد
G.117/6 من و شمع صبحگاهی سزد ار به هم بگرییم / كه بسوختیم و از ما بت ما فراغ دارد
G.117/7 سزدم چو ابر بهمن كه بر این چمن بگریم / طرب آشیان بلبل بنگر كه زاغ دارد
G.117/8 سر درس عشق دارد دل دردمند حافظ / كه نه خاطر تماشا نه هوای باغ دارد
CLXXVIII
Gönlümüz yüzüne hayrandır; çayıra, çimene hiçbir meyli yok. Zaten selvi gibi ayağı bağlı, lale gibi yüreği dağlı!
Başımız, kimsenin yayına eğilmez; inziva ehlinin gönlünde dünya yoktur.
Kapkaranlık gece, çöl... nereye gidebilirim ki? Meğer senin çerağa benzeyen yüzün, yoluma ışık salsın!
Menekşeden ıstıraba düştüm doğrusu... zülfünden bahsetmekte, ona benzediğini söylemekte. Hele şu aşağılık kara köleye bak, başında ne sevdalar var!
Ben ve sabah çağındaki mum... beraberce söyle desek yeri var: Yandık yakıldık da sevgilimiz bize ehemmiyet bile vermiyor.
* Bu yeşillikte kış bulutu gibi ağlasam yaraşır; bülbülün neşe yuvasına bak, kuzgunlara yurt olmuş.
Hafız'ın dertli gönlü, aşk dersi sevdasında... hatırında ne seyir var, ne bağ bahçe havası.
Bahçeye gel de taht üstünde oturan güle bak. Lale de eline bir kadeh almış, adeta padişah nedimine benziyor.
Dil-i ma be devr-i ruyet zi çemen ferag dared
Ki çu sevr pay-bendest-u çu lale dag dared
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder