G.130/1 سحر بلبل حكایت با صبا كرد / كه عشق روی گل با ما چه‌ها كرد
G.130/2 از آن رنگ رخم خون در دل افتاد / وز آن گلشن به خارم مبتلا كرد
G.130/3 غلام همت آن نازنینم / كه كار خیر بی روی و ریا كرد
G.130/4 من از بیگانگان دیگر ننالم / كه با من هر چه كرد آن آشنا كرد
G.130/5 گر از سلطان طمع كردم خطا بود / ور از دلبر وفا جستم جفا كرد
G.130/6 خوشش باد آن نسیم صبحگاهی / كه درد شب نشینان را دوا كرد
G.130/7 نقاب گل كشید و زلف سنبل / گره بند قبای غنچه وا كرد
G.130/8 به هر سو بلبل عاشق در افغان / تنعم از میان باد صبا كرد
G.130/9 بشارت بر به كوی می فروشان / كه حافظ توبه از زهد ریا كرد
G.130/10 وفا از خواجگان شهر با من / كمال دولت و دین بوالوفا كرد
CIII
Seher çağında bülbül, sabah rüzgârına, gülün cemaline olan aşkımız bize neler etti, neler, diye hikâyeye başladı:
Yüzünün renginden gönlüm kazılara bulandı, bu gül bahçesi yüzünden de dikenlere müptela oldum.
O nazlı sevgilinin himmetine kul olayım... yaptığı hayrı riyasız yaptı doğrusu.
Var olsun seher rüzgârı! Geceleri uyumayıp aşkla, dertle vakit geçirenlerin derdine deva buldu!
Gayrı yabancılardan, derdimi bilmeyenlerden feryat etmem. Çünkü bana ne yaptıysa, o aşina sevgili yaptı.
Padişahtan ihsan ummam hatadan ibaret. Sevgiliden de vefa diledim, ama o bana cefa etti!
Seher yeli, gülün nikabını açtı; sümbülün zülüflerini dağıttı, koncanın elbisesindeki düğmeleri çözdü!
Âşık bülbül, her yanda feryat ededursun... bu arada faydalanan seher yelinden başkası değil!
Bana, şehir ulularından vefa eden, ancak devlet ve dinin kemali Ebül Vefa'dır.
Şarap satanların mahallesine müjde verin! Hafız, riyakârane zahitlikten tövbe etti.
Saba bulbul hikâyet ba saba kerd
Ki 'ışk-ı ruy-ı gul ba ma çiha kerd
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder