G.134/1 بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل كرد / باد غیرت به صدش خار پریشان دل كرد
G.134/2 طوطی ای را به خیال شكری دل خوش بود / ناگهش سیل فنا نقش امل باطل كرد
G.134/3 قرة العین من آن میوه دل یادش باد / كه چه آسان بشد و كار مرا مشكل كرد
G.134/4 ساروان بار من افتاد خدا را مددی / كه امید كرمم همره این محمل كرد
G.134/5 روی خاكی و نم چشم مرا خوار مدار / چرخ فیروزه طربخانه از این كهگل كرد
G.134/6 آه و فریاد كه از چشم حسود مه چرخ / در لحد ماه كمان ابروی من منزل كرد
G.134/7 نزدی شاه رخ و فوت شد امكان حافظ / چه كنم بازی ایام مرا غافل كرد
CCVIII
Bir bülbül gönül kanları yuttu da bir gül elde etti, ama kıskançlık rüzgârı gönlümü yüzlerce dikenle perişan bir hale getirdi.
Dudunun şeker hayaliyle gönlü hoştu, onu elde ederim diye avunuyordu. Ansızın yokluk seli gelip emel nakşını bozuverdi!
Acısını unutmayayım; o gönül meyvesi, gözümün nuru sevgili ne kolay, ne çabuk geçip gitti. Fakat bizim işimizi ne müşkül bir hale soktu!
Kervanbaşı yüküm düştü; Tanrı için yardım et. Senin kerem ümidin beni bu kervana yoldaş etti.
Toprak yüzümle gözyaşımı hor görme. Çünkü yeşil renkli felek neşe evini bu samanlı balçıktan kurdu!
Hafız şahruhu sürmedin, fırsatı kaçırdın. Ne yapayım? Zamanın oyunu beni gafil avladı!
Bulbuli hun-ı dili hord-u guli hasıl kerd
Bad-ı gayret be sedeş har perişan-dil kerd
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder