G.152/1 در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد / عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
G.152/2 جلوه‌ای كرد رخت دید ملك عشق نداشت / عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد
G.152/3 عقل می‌خواست كز آن شعله چراغ افروزد / برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد
G.152/4 مدعی خواست كه آید به تماشاگه راز / دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
G.152/5 دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند / دل غمدیده ما بود كه هم بر غم زد
G.152/6 جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت / دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد
G.152/7 حافظ آن روز طربنامه عشق تو نوشت / كه قلم بر سر اسباب دل خرم زد
CLXXVI
Güzelliğin ezelde tecellî edince aşk meydana geldi, bütün âlemi ateşlere yaktı.
Yüzün bir cilve etti, fakat meleklerde aşka kabiliyet görmeyince gayrete geldi, ateşin ta kendisi oldu, insanları tutuşturdu!
Akıl da o şuleden çerağ uyandırmak istedi; ama şimşeği parladı, cihanı birbirine kattı, akıl mahrum kaldı gitti!
Başkaları huzur ve istirahat kurasını çektiler, kısmetleri buymuş. Bizim gamlı gönlümüz de gam ve cefa kurasını çekti!
Kadri yüce can, çene çukurundaki kuyuya heveslendi de o büklüm büklüm saçlara yapıştı!
Hafız, neşeli gönlünün neşe ve huzur sebeplerini kalemiyle çizdiği gün senin aşkınla şad olmak ümidinden de vazgeçti!
Der ezel pertevi husnet zi tecelli dem zed
'Işk peyda şud-u ateş be heme 'alem zed
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder