G.170/1 زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد / از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد
G.170/2 صوفی مجلس كه دی جام و قدح می‌شكست / باز به یك جرعه می عاقل و فرزانه شد
G.170/3 شاهد عهد شباب آمده بودش به خواب / باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد
G.170/4 مغبچه‌ای می‌گذشت راهزن دین و دل / در پی آن آشنا از همه بیگانه شد
G.170/5 آتش رخسار گل خرمن بلبل بسوخت / چهره خندان شمع آفت پروانه شد
G.170/6 گریه شام و سحر شكر كه ضایع نگشت / قطره باران ما گوهر یك دانه شد
G.170/7 نرگس ساقی بخواند آیت افسونگری / حلقه اوراد ما مجلس افسانه شد
G.170/8 منزل حافظ كنون بارگه پادشاست / دل بر دلدار رفت جان بر جانانه شد
CXCVIII
Halvette oturmakta olan zahid, dün gece meyhaneye geldi. Ahd ü peymanından vazgeçti, kadeh sevdasına düştü.
* Dün sürahiyi, kadehi kıran deli sofi, yine bir yudumcuk şarapla uslandı, akıllandı.
Güzelim gençlik çağı, dün gece rüyada göründü de yine bu kocalık halinde bizi aşka düşürdü, divane etti.
Din yolunu vuran muğbeçe geçerken, gönül o aşinanın ardına düştü, herkese bigâne oldu.
Gülün yanağındaki ateş bülbülün harmanını yaktı. Mumun gülümseyen çehresi pervaneye afet kesildi.
Gece gündüz ağlamam, Tanrı'ya şükrolsun, zayi olmadı. Yağmurlarımızın katresi tek bir inci haline geldi.
Sakinin gözleri afsun ayeti okudu. Evrad halkamız efsane meclisi oldu.
Şimdi Hafız'ın konağı, artık padişah otağıdır. Gönül sevgiliye gitti, can da cananına ulaştı.
Zahid-i halvet-nişin duş bemeyhane şud
Ez-ser-i peyman bireft ba-ser-i peymane şud
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder