G.219/1 كنون كه در چمن آمد گل از عدم به وجود / بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود
G.219/2 بنوش جام صبوحی به ناله دف و چنگ / ببوس غبغب ساقی به نغمه نی و عود
G.219/3 به دور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ / كه همچو روز بقا هفته‌ای بود معدود
G.219/4 شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن / زمین به اختر میمون و طالع مسعود
G.219/5 ز دست شاهد نازك عذار عیسی دم / شراب نوش و رها كن حدیث عاد و ثمود
G.219/6 جهان چو خلد برین شد به دور سوسن و گل / ولی چه سود كه در وی نه ممكن است خلود
G.219/7 چو گل سوار شود بر هوا سلیمان وار / سحر كه مرغ درآید به نغمه داوود
G.219/8 به باغ تازه كن آیین دین زردشتی / كنون كه لاله برافروخت آتش نمرود
G.219/9 بخواه جام صبوحی به یاد آصف عهد / وزیر ملك سلیمان عماد دین محمود
G.219/10 بود كه مجلس حافظ به یمن تربیتش / هر آنچه می‌طلبد جمله باشدش موجود
CCXLIII*
Bu bahar çağında gül, yokluktan varlık diyarına geldi. Menekşe gülün ayağına baş koyup secdeye vardı.
Sen de tef ve çeng feryadıyla sabah şarabını içmeye başla; ney ve ut nağmeleriyle sakinin çenesinin altını öp!
Gül devrinde şarapsız, güzelsiz ve kopuzsuz durma. Çünkü gülün çağı da zaman gibi sayılı bir haftacıktan ibarettir.
Yeryüzü kutlu bir yıldızın, mesut bir talihin tesiriyle burçlar gibi sıralanan fesleğenlerin açılması yüzünden gök gibi aydınlandı.
Sen de latif yanaklı, İsa nefesli güzelin elinden şarap iç. Ad ve Semud masalını bırak!
Cihan, süsen ve gül zamanı cennete döndü. Fakat ne fayda ki, ebediliğine imkân yok!
Lale, Nemrut ateşini alevlendirdi... sen de bahçede Zerdüşt dininin ayinini tazele!
Gül, Süleyman gibi havaya binince, bülbül seher çağı Davut nağmesiyle feryada koyulunca.
Devrinin Asaf'ını, Süleyman mülkünün veziri, dinin imadı Mahmud'u hatırlayıp şarap iste!
Hafız, getir şarabı... biz, daima suçları örten Tanrı'nın bağışlamasına güvenmişizdir, güveneceğiz de.
Kenûn ki der çemen amed gul ez 'adem be-vucud
Benefşe der kadem-i o nihad ser be-sucud
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder