Gazel 237 - نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آيد

Nefes berâmed-u kâr ez tu bernemîyâyed 

Figân ki baht-ı men ez hâb dernemîyâyed

G.237/1  نفس برآمد و كام از تو بر نمی‌آید / فغان كه بخت من از خواب در نمی‌آید

G.237/2  صبا به چشم من انداخت خاكی از كویش / كه آب زندگیم در نظر نمی‌آید

G.237/3  قد بلند تو را تا به بر نمی‌گیرم / درخت كام و مرادم به بر نمی‌آید

G.237/4  مگر به روی دلارای یار ما ور نی / به هیچ وجه دگر كار بر نمی‌آید

G.237/5  مقیم زلف تو شد دل كه خوش سوادی دید / وز آن غریب بلاكش خبر نمی‌آید

G.237/6  ز شست صدق گشادم هزار تیر دعا / ولی چه سود یكی كارگر نمی‌آید

G.237/7  بسم حكایت دل هست با نسیم سحر / ولی به بخت من امشب سحر نمی‌آید

G.237/8  در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز / بلای زلف سیاهت به سر نمی‌آید

G.237/9  ز بس كه شد دل حافظ رمیده از همه كس / كنون ز حلقه زلفت به در نمی‌آید

1. Nefes tükendi, ömür bitti de senden emelime nail olamadım. Ne yazık, bahtım bir türlü uykudan uyanmıyor.
2. Sabah rüzgârı gözüme mahallenden öyle bir toprak serpti ki, hayat bile gözüme görünmemekte.
3. Senin sülün boyunu sarmadıkça dilek ağacım meyve vermeyecek vesselam!
4. İşimiz ancak sevgilinin gönül alan yüzüyle. Yoksa başka bir veçhile işimiz bitmez.
5. Gönül zülfünde konak tuttu, orasının hoş ve mamur bir ülke olduğunu gördü de o belalar çeken garipten gayrı bir haber bile gelmiyor.
6. Doğruluk şestinden binlerce dua oku attım. Ne fayda ki, birisi bile hedefe varmadı.
7. Seher rüzgârına söylenecek çok hikâyelerim var, ama bahtıma bu gece bir türlü seher de olmuyor.
8. Bu hayalle ömrümün çağı sona erdi, hâlâ kara zülfünün belası sona ermedi.
9. Hayli zamandır Hafız'ın gönlü herkesten ürkmüştür. Onun için şimdi sevgilinin zülfündeki halkadan dışarı çıkmamakta.

[CCXLV]