Nefes berâmed-u kâr ez tu bernemîyâyed
Figân ki baht-ı men ez hâb dernemîyâyed
G.237/1 نفس برآمد و كام از تو بر نمی‌آید / فغان كه بخت من از خواب در نمی‌آید
G.237/2 صبا به چشم من انداخت خاكی از كویش / كه آب زندگیم در نظر نمی‌آید
G.237/3 قد بلند تو را تا به بر نمی‌گیرم / درخت كام و مرادم به بر نمی‌آید
G.237/4 مگر به روی دلارای یار ما ور نی / به هیچ وجه دگر كار بر نمی‌آید
G.237/5 مقیم زلف تو شد دل كه خوش سوادی دید / وز آن غریب بلاكش خبر نمی‌آید
G.237/6 ز شست صدق گشادم هزار تیر دعا / ولی چه سود یكی كارگر نمی‌آید
G.237/7 بسم حكایت دل هست با نسیم سحر / ولی به بخت من امشب سحر نمی‌آید
G.237/8 در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز / بلای زلف سیاهت به سر نمی‌آید
G.237/9 ز بس كه شد دل حافظ رمیده از همه كس / كنون ز حلقه زلفت به در نمی‌آید
- Nefes tükendi, ömür bitti de senden emelime nail olamadım. Ne yazık, bahtım bir türlü uykudan uyanmıyor.
- Sabah rüzgârı gözüme mahallenden öyle bir toprak serpti ki, hayat bile gözüme görünmemekte.
- Senin sülün boyunu sarmadıkça dilek ağacım meyve vermeyecek vesselam!
- İşimiz ancak sevgilinin gönül alan yüzüyle. Yoksa başka bir veçhile işimiz bitmez.
- Gönül zülfünde konak tuttu, orasının hoş ve mamur bir ülke olduğunu gördü de o belalar çeken garipten gayrı bir haber bile gelmiyor.
- Doğruluk şestinden binlerce dua oku attım. Ne fayda ki, birisi bile hedefe varmadı.
- Seher rüzgârına söylenecek çok hikâyelerim var, ama bahtıma bu gece bir türlü seher de olmuyor.
- Bu hayalle ömrümün çağı sona erdi, hâlâ kara zülfünün belası sona ermedi.
- Hayli zamandır Hafız'ın gönlü herkesten ürkmüştür. Onun için şimdi sevgilinin zülfündeki halkadan dışarı çıkmamakta.
[CCXLV]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder