G.239/1 رسید مژده كه آمد بهار و سبزه دمید / وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید
G.239/2 صفیر مرغ برآمد بط شراب كجاست / فغان فتاد به بلبل نقاب گل كه كشید
G.239/3 ز میوه‌های بهشتی چه ذوق دریابد / هر آن كه سیب زنخدان شاهدی نگزید
G.239/4 مكن ز غصه شكایت كه در طریق طلب / به راحتی نرسید آن كه زحمتی نكشید
G.239/5 ز روی ساقی مه وش گلی بچین امروز / كه گرد عارض بستان خط بنفشه دمید
G.239/6 چنان كرشمه ساقی دلم ز دست ببرد / كه با كسی دگرم نیست برگ گفت و شنید
G.239/7 من این مرقع رنگین چو گل بخواهم سوخت / كه پیر باده فروشش به جرعه‌ای نخرید
G.239/8 بهار می‌گذرد دادگسترا دریاب / كه رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید
CLXXXIX
Müjde geldi: Bahar oldu, çimenler bitti. Elimize bir para düşerse; güle, şaraba harcamak gerek.
Kuşlar ötüşmeye başladılar, şarap badyası nerde? Bülbül şakımaya koyuldu, gülün nikabını kim açtı ki?
Sakinin işvesi gönlümü öyle bir alış aldı ki, artık ondan başka hiçbir kimseyle konuşmaya mecalim yok.
Ben bu gül gibi şaraplara bulanmış hırkayı yakacağım artık. Şarap satan yaşlı adam, bir yudumcuk şaraba bile almıyor.
** Yoldaş, aşk yolunun şaşılacak şeyleri çoktur. Bu çöldeki ceylandan erkek aslan bile korkup önüne katılarak kaçmıştır!
** Aşk yurduna varmak için delilsiz adım atma. Bu yolda rehbersiz yürüyen kayboldu gitti.
Dertten şikâyet etme... edep yolunda zahmet çekmeyen rahata kavuşmaz.
Güzellerin elmaya benzeyen yanaklarını ısırmayan kişi cennet meyvelerinden ne zevk alır ki?
Ey harem yolunun delili, Allah hakkı için bir medet. Aşk çölünün ne ucu var, ne bucağı!
Hafız, dilek bağından bir gül bile deremedi. Yoksa buralara mürüvvet rüzgârı esmedi mi ki?
Resid mujde ki amed behar u sebze demid
Vazife ger biresed masrifeş gulest u nebid
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder