G.240/1 ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید / وجه می می‌خواهم و مطرب كه می‌گوید رسید
G.240/2 شاهدان در جلوه و من شرمسار كیسه‌ام / بار عشق و مفلسی صعب است می‌باید كشید
G.240/3 قحط جود است آبروی خود نمی‌باید فروخت / باده و گل از بهای خرقه می‌باید خرید
G.240/4 گوییا خواهد گشود از دولتم كاری كه دوش / من همی‌كردم دعا و صبح صادق می‌دمید
G.240/5 با لبی و صد هزاران خنده آمد گل به باغ / از كریمی گوییا در گوشه‌ای بویی شنید
G.240/6 دامنی گر چاك شد در عالم رندی چه باك / جامه‌ای در نیك نامی نیز می‌باید درید
G.240/7 این لطایف كز لب لعل تو من گفتم كه گفت / وین تطاول كز سر زلف تو من دیدم كه دید
G.240/8 عدل سلطان گر نپرسد حال مظلومان عشق / گوشه گیران را ز آسایش طمع باید برید
G.240/9 تیر عاشق كش ندانم بر دل حافظ كه زد / این قدر دانم كه از شعر ترش خون می‌چكید
CLVIII
Mart ayının bulutu göründü, nevruz rüzgârı esti. Şarap ve çalgı parası istiyorum. Kim, “işte buyur” diyecek?
Güzeller cilvelenmekte... bense kesemden utanıyorum. Aşk ve müflislik pek ağır bir yük; fakat çekmek gerek!
Cömertlik kıtlığı var, yüzsuyunu satmaya değmez. Hırkayı satıp şaraba, güle harcamalı!
Galiba devletim uyanacak... bahtım açılacak; dün gece dua ediyordum, tanyeri ağarmaya başladı.
Gül, bahçeye bir duvakla, fakat yüz binlerce gülüşle geldi... sanki bir bucakta bir kerem sahibinin kokusunu duydu!
Rintlikte eteğim yırtılırsa ne zarar; bir elbiseyi de iyi atliye ile paralarız!
Lal dudaklarına ait bu söylediğim sözleri kim söyledi; zülfünden gördüğüm bu zulmü kim gördü?
Bilmem Hafız'ın gönlüne bu âşık öldüren oku kim attı? Bildiğim şu kadar: Latif şiirinden kan damlamaktaydı!
Padişahın adaleti aşk mazlumlarının halini sormazsa, bucaktakiler gayrı huzur ve istirahattan tamahlarını kessinler!
Ebr-i azari beramed bad-ı nevruzi vezid
Vech-i mey mihahem u mutrib ki miguyed resid
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder