Gazel 314 - دوش بيماری چشم تو ببرد از دستم

 G.314/1  دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم / لیكن از لطف لبت صورت جان می‌بستم

G.314/2  عشق من با خط مشكین تو امروزی نیست / دیرگاه است كز این جام هلالی مستم

G.314/3  از ثبات خودم این نكته خوش آمد كه به جور / در سر كوی تو از پای طلب ننشستم

G.314/4  عافیت چشم مدار از من میخانه نشین / كه دم از خدمت رندان زده‌ام تا هستم

G.314/5  در ره عشق از آن سوی فنا صد خطر است / تا نگویی كه چو عمرم به سر آمد رستم

G.314/6  بعد از اینم چه غم از تیر كج انداز حسود / چون به محبوب كمان ابروی خود پیوستم

G.314/7  بوسه بر درج عقیق تو حلال است مرا / كه به افسوس و جفا مهر وفا نشكستم

G.314/8  صنمی لشكریم غارت دل كرد و برفت / آه اگر عاطفت شاه نگیرد دستم

G.314/9  رتبت دانش حافظ به فلك بر شده بود / كرد غمخواری شمشاد بلندت پستم

CCCXXV

Dün gece bir hasta gibi halsiz ve mahmur bakan gözlerin beni benden alır, takatsiz bir hale koyardı; fakat yine dudağının lütfuyla canlanır, kendime gelirdim.

Miskler kokan ve misk gibi siyah olan hattına bugünden âşık değilim! Nice zamandır bu hilali kadehle sarhoşum ben.

Sebatımdan dolayı şu hal bana ne hoş geldi: Cevretsen de yine senden vazgeçmedim, yine senden usanmadım!

Bu meyhane sakisinden takva umma, ibadet gözleme. Çünkü yaratıldığım andan beri; rintlerin hizmetinden dem vurmaktayım.

Âşıkın yolunda ölümden sonra da yüzlerce tehlike var. Bunu düşün de sakın ömrüm bitti, artık kurtuldum deme!

Bundan böyle hasetçinin oku ucundan ne gam... yay kaşlı sevgilime kavuştum artık! 

Akik hokkasına benzeyen dudağını öpmek gayrı bana helaldir. Çünkü zulümlerde, cefalarda bulunduğun halde sevginden geçmedim, vefayı bırakmadım,

Hafız'ın ilim rütbesi feleğe kadar yükselmişti... fakat senin yüce şimşada benzer boyunun gamı, beni böyle alçalttı işte.

Bir asker güzeli gönlümü alıp gitti. Padişahın inayeti elimi tutmazsa vay halime!

Duş bimari-i çeşm-i tu biburd ez-destem 

Leykin ez lutf-i lebet suret-i can mibestem