G.331/1 به تیغم گر كشد دستش نگیرم / وگر تیرم زند منت پذیرم
G.331/2 كمان ابرویت را گو بزن تیر / كه پیش دست و بازویت بمیرم
G.331/3 غم گیتی گر از پایم درآرد / بجز ساغر كه باشد دستگیرم
G.331/4 برآی ای آفتاب صبح امید / كه در دست شب هجران اسیرم
G.331/5 به فریادم رس ای پیر خرابات / به یك جرعه جوانم كن كه پیرم
G.331/6 به گیسوی تو خوردم دوش سوگند / كه من از پای تو سر بر نگیرم
G.331/7 بسوز این خرقه تقوا تو حافظ / كه گر آتش شوم در وی نگیرم
CCCLXXIX
Beni kılıçlayıp öldürse, elini bile tutmam. Oklasa bile bunu canıma minnet bilirim.
Yay kaşlı sevgiliye söyle; beni oklasın da onun eliyle, onun koluyla öleyim bari!
Âlem derdi beni elden, ayaktan düşürürse, kadehten başka kim elimi tutar ki?
Ey ümit sabahının güneşi doğ; doğ ki, ayrılık gecesinin elinde esir kaldım ben.
Harabat piri feryadıma yetiş, yaşlıyım. Bir yudum şarapla beni gençleştir!
Dün gece ayağından başımı kaldırmayacağıma dair zülfüne ant içtim.
Ben o kuşum ki, her sabah, her akşam nağmelerim arşın yücesinden duyulmaktadır.
Hafız, şu takva hırkasını yak da ateş haline gelince onu yakmayayım; yoksa sonra sen de yanarsın!
Be-tîgem ger kuşed desteş negirem
Ve ger tirem zened minnet pezirem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder