G.333/1 نماز شام غریبان چو گریه آغازم / به مویه‌های غریبانه قصه پردازم
G.333/2 به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار / كه از جهان ره و رسم سفر براندازم
G.333/3 من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب / مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم
G.333/4 خدای را مددی ای رفیق ره تا من / به كوی میكده دیگر علم برافرازم
G.333/5 خرد ز پیری من كی حساب برگیرد / كه باز با صنمی طفل عشق می‌بازم
G.333/6 بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد كس / عزیز من كه به جز باد نیست دمسازم
G.333/7 هوای منزل یار آب زندگانی ماست / صبا بیار نسیمی ز خاك شیرازم
G.333/8 سرشكم آمد و عیبم بگفت روی به روی / شكایت از كه كنم خانگیست غمازم
G.333/9 ز چنگ زهره شنیدم كه صبحدم می‌گفت / غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم
CCCXXXVI
Akşam garipliği bastı, namaz vakti oldu da ağlamaya başladım mı, gariplere layık mersiyeler tutturur, efsaneler söylerim.
Sevgilimi ve ülkemi hatırlayıp öyle ağlayayım ki yeryüzünden sefer âdetini kaldırayım!
Sevgilinin diyarındanım, garip elden değil... Tanrı, bir kere daha beni arkadaşlarıma ulaştır!
Yoldaş, Tanrı için olsun, bana yardım et de bir kere daha meyhane civarında bayrağımı yükselteyim.
Akıl, yaşlılığı nasıl hesaba katabilir ki, yine çocukluk çağında bulunan bir güzelle aşk oyununa giriştim.
Azizim sabah rüzgârıyla şimal rüzgârından başka beni tanıyan yok. Rüzgârdan başka demsazım yok ki!
Sevgilinin konağının havası abıhayatımızdır. Ey sabah rüzgârı, Şiraz toprağından bir esinti getir!
Gözyaşlarım aktı ve ayıbımı yüzüme karşı söyledi, sırrımı faş etti gitti. Kimden şikâyet edeyim? Beni kovalayan evimde, ev halkından!
Sabah çağı Zühre'nin çenginden duydum, diyordu ki: Lehçesi ve sesi hoş Hafız'ın kuluyum ben!
Nemaz-ı şam-ı gariban çü girye agazem
Be muyeha-yı garibane kıssa perdazem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder