G.341/1 گر من از سرزنش مدعیان اندیشم / شیوه مستی و رندی نرود از پیشم
G.341/2 زهد رندان نوآموخته راهی بدهیست / من كه بدنام جهانم چه صلاح اندیشم
G.341/3 شاه شوریده سران خوان من بی‌سامان را / زان كه در كم خردی از همه عالم بیشم
G.341/4 بر جبین نقش كن از خون دل من خالی / تا بدانند كه قربان تو كافركیشم
G.341/5 اعتقادی بنما و بگذر بهر خدا / تا در این خرقه ندانی كه چه نادرویشم
G.341/6 شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان / كه ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم
G.341/7 من اگر باده خورم ور نه چه كارم با كس / حافظ راز خود و عارف وقت خویشم
CCCXIX
Davacıların darılış ve kınayışlarını düşünüp çekinirsem; sarhoşlukta, rintlikte bulunamam, sarhoşluğun ve rintliğin hakkından gelemem ki.
Rintliği yeni öğrenenlerin zahitliği hiç de kötü bir yol değil, ama bir kere âlemde adım kötüye çıkmış, artık ne iyilik düşünebilirim?
Bana başı dönmüş, kendinden geçmiş âşıkların padişahı de. Çünkü akıl eksikliği bakımından bütün âlemdekilerden ileriyim ben!
Kanıma parmak ban da alnına bas ey kâfir dinli sevgili, âlem de senin kurbanın olduğumu anlasın!
Sen bana bir itikat et, beni hoş gör de bırak artık Tanrı için olsun... bu hırka içinde dervişlikten ne kadar uzak olduğumu ne bil, ne öğren!
Rüzgâr, şu kanlar yağdıran şiirimi sevgiliye ulaştır... o, kara kirpikleriyle can damarımdan yaraladı beni!
Ben ister rint olayım, ister şeyh. Kimseyle alışverişim yok. Sırrımın Hafız'ıyım, vaktimin arifi!
Ger men ez-serzeniş-i mudde'iyan endişem
Şive-i mesti vu rindi nereved ez-pişem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder