G.342/1 حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم / خوشا دمی كه از آن چهره پرده برفكنم
G.342/2 چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست / روم به گلشن رضوان كه مرغ آن چمنم
G.342/3 عیان نشد كه چرا آمدم كجا رفتم / دریغ و درد كه غافل ز كار خویشتنم
G.342/4 چگونه طوف كنم در فضای عالم قدس / كه در سراچه تركیب تخته بند تنم
G.342/5 اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید / عجب مدار كه همدرد نافه ختنم
G.342/6 طراز پیرهن زركشم مبین چون شمع / كه سوزهاست نهانی درون پیرهنم
G.342/7 بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار / كه با وجود تو كس نشنود ز من كه منم
CCCXXII
Toz gibi olan tenim, can çehresine hicap olmakta. O yüzden perdeyi attığım an, ne güzel bir andır.
Bu çeşit kafes, benim gibi güzel bir kuşa layık değil. Rıdvan gülşenine gideyim, ben o yeşilliğe layığım.
Niçin geldim, nerdeyim? Belli olmadı gitti. Yazık, yazık... kendi işimden bile gafilim.
Mukaddeslik âlemi fezasını nasıl dönüp dolaşayım? Terkip yurtcağızında ten kaydıyla mukayyetim!
Yüreğimin kanından iştiyak kokusu gelirse, taaccüb etme. Huten ahusuyla derdimiz bir, aynı derde tutulduk!
Altın sırmalarla bezenmiş gömleğime bakma. İçinde gizli hararetler var.
Gel, Hafız'ın varlığını ortadan kaldır da sen varken kimse benden “benim” sözünü işitmesin!
Hicab-ı çihre-i can mişeved gubar-ı tenem
Hoşa demi ki ez-ân çihre perde ber-fikenem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder