G.349/1 دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون كنم / گفت كو زنجیر تا تدبیر این مجنون كنم
G.349/2 قامتش را سرو گفتم سر كشید از من به خشم / دوستان از راست میرنجد نگارم چون كنم
G.349/3 نكته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار / عشوهای فرمای تا من طبع را موزون كنم
G.349/4 زردرویی میكشم زان طبع نازك بیگناه / ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون كنم
G.349/5 ای نسیم منزل لیلی خدا را تا به كی / ربع را برهم زنم اطلال را جیحون كنم
G.349/6 من كه ره بردم به گنج حسن بیپایان دوست / صد گدای همچو خود را بعد از این قارون كنم
G.349/7 ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد كن / تا دعای دولت آن حسن روزافزون كنم
CCCLXIII
Dün gece, yüzünün sevdasını başımdan atayım, bu sevgiden gayrı vazgeçeyim, dedim. Sevgili dedi ki: Nerde zincir? Şu deliyi bağlayalım, bir çaresine bakalım bunun!
Boyuna selvi dedim de kızıp çekildi gitti. Dostlar, sevgilim doğru sözden inciniyor, ne yapayım, ne işleyeyim?
Sevgili, vezinsiz bir nüktedir söyledim, beni mazur gör. Lütfet, bir işvelen de tabiatı mevzun bir hale getireyim.
Hiçbir suçum olmadığı halde, sevgilinin o nazik tabiatından utangaçlık çekerim, benzim sararıp durur. Saki, bir kadeh sun da yüzümü gül gibi kızartayım.
Ey Selma konağının yeli, Allah için olsun, ne vakte kadar konak yerlerini birbirine katacak, yurt yerlerini gözyaşlarımla Ceyhun'a çevireceğim?
Sevgilinin sonsuz güzelliğinin hazinesine nail olduktan sonra, artık kendim gibi yüzlerce yoksulu Karun ederim.
Ey sahipkıran padişah, kulun Hafız'ı unutma da o günden güne artan güzelliğinin devletine dua edeyim.
Duş sevda-yi ruheş guftem zi-ser birun kunem
Guft ku zencir ta tedbir-i in mecnun kunem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder