Gazel 364 - ما بی غمان مست دل از دست داده‌ايم

Mâ bî-gamân-ı mest dil ez-dest dâdeîm 

Hem-râz-ı 'ışk u hem-nefes-i câm-ı bâdeîm

G.364/1  ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم / همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم

G.364/2  بر ما بسی كمان ملامت كشیده‌اند / تا كار خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم

G.364/3  ای گل تو دوش داغ صبوحی كشیده‌ای / ما آن شقایقیم كه با داغ زاده‌ایم

G.364/4  پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد / گو باده صاف كن كه به عذر ایستاده‌ایم

G.364/5  كار از تو می‌رود مددی ای دلیل راه / كانصاف می‌دهیم و ز راه اوفتاده‌ایم

G.364/6  چون لاله می مبین و قدح در میان كار / این داغ بین كه بر دل خونین نهاده‌ایم

G.364/7  گفتی كه حافظ این همه رنگ و خیال چیست / نقش غلط مبین كه همان لوح ساده‌ایم

1. Biz gamsız sarhoşlar, gönlümüzü aldırmışız. Aşkla haldaşız, şarap kadehiyle solukdaş!
2. İşimiz, sevgilinin kaşlarıyla açılalı beri, bize nice melamet yayları çektiler!
3. Ey gül, sen daha dün gece sabah şarabı dağını göğsüne dağladın. Fakat biz o şakayıklarız ki, bağrımız dağlı doğduk!
4. Pir-i mugan tövbemizden incindiyse de ki: Şarabını bulandırma, saf tut... özür dilemek için huzurunuzdayız.
5. Ey yol kılavuzu, iş senden biter, medet et, insafa gel; çok düşkünüz biz! 
6. Lale gibi ortada yalnız şarapla kadehi görme... yıkık gönlümüze vurduğumuz şu dağı da gör!
7. Hafız, şiirindeki bu renk, bu hayal ne, dedin. Yanlış bir şey görme, biz yine aynı kuluz ve sadece bir levhten ibaretiz!

[CCCLXXI]