Mâ bî-gamân-ı mest dil ez-dest dâdeîm
Hem-râz-ı 'ışk u hem-nefes-i câm-ı bâdeîm
G.364/1 ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم / همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم
G.364/2 بر ما بسی كمان ملامت كشیده‌اند / تا كار خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم
G.364/3 ای گل تو دوش داغ صبوحی كشیده‌ای / ما آن شقایقیم كه با داغ زاده‌ایم
G.364/4 پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد / گو باده صاف كن كه به عذر ایستاده‌ایم
G.364/5 كار از تو می‌رود مددی ای دلیل راه / كانصاف می‌دهیم و ز راه اوفتاده‌ایم
G.364/6 چون لاله می مبین و قدح در میان كار / این داغ بین كه بر دل خونین نهاده‌ایم
G.364/7 گفتی كه حافظ این همه رنگ و خیال چیست / نقش غلط مبین كه همان لوح ساده‌ایم
- Biz gamsız sarhoşlar, gönlümüzü aldırmışız. Aşkla haldaşız, şarap kadehiyle solukdaş!
- İşimiz, sevgilinin kaşlarıyla açılalı beri, bize nice melamet yayları çektiler!
- Ey gül, sen daha dün gece sabah şarabı dağını göğsüne dağladın. Fakat biz o şakayıklarız ki, bağrımız dağlı doğduk!
- Pir-i mugan tövbemizden incindiyse de ki: Şarabını bulandırma, saf tut... özür dilemek için huzurunuzdayız.
- Ey yol kılavuzu, iş senden biter, medet et, insafa gel; çok düşkünüz biz!
- Lale gibi ortada yalnız şarapla kadehi görme... yıkık gönlümüze vurduğumuz şu dağı da gör!
- Hafız, şiirindeki bu renk, bu hayal ne, dedin. Yanlış bir şey görme, biz yine aynı kuluz ve sadece bir levhten ibaretiz!
[CCCLXXI]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder