G.369/1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم / خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم
G.369/2 تا درخت دوستی بر كی دهد / حالیا رفتیم و تخمی كاشتیم
G.369/3 گفت و گو آیین درویشی نبود / ور نه با تو ماجراها داشتیم
G.369/4 شیوۀ چشمت فریب جنگ داشت / ما غلط كردیم و صلح انگاشتیم
G.369/5 گلبن حسنت نه خود شد دلفروز / ما دم همت بر او بگماشتیم
G.369/6 نكتهها رفت و شكایت كس نكرد / جانب حرمت فرونگذاشتیم
G.369/7 گفت خود دادی به ما دل حافظا / ما محصل بر كسی نگماشتیم
CCCLXXVIII
Sevgililerden dostluk umuyor, vefa gözetiyorduk. Zaten bu zannımız yanlıştı bizim.
Şimdilik dostluk tohumunu ektik, gittik... bakalım bu ağaç ne vakit meyve verir?
Dedikodu dervişlerin âdeti değil, yoksa seninle ne maceralarımız var!
* Gözünde savaş hileleri varmış... biz yanıldık, sulh edecek sanmıştık!
* Güzellik fidanın kendi kendine gönüller parlatır bir hale gelmedi. Onu himmet nefesiyle biz yetiştirdik.
Ne zulümler gördük de kimseciklere şikâyet bile etmedik; hiçbir suretle hürmeti bırakmadık.
Sevgili dedi ki: Hafız, bize sen gönül verdin... hulasa biz kimseyi zorla kendimize âşık etmedik ki.
Ma zi-yaran çeşm-i yari daştim
Hod galat bud ançi ma pindaştim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder