G.382/1 فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان / لب بگشا كه می‌دهد لعل لبت به مرده جان
G.382/2 آن كه به پرسش آمد و فاتحه خواند و می‌رود / گو نفسی كه روح را می‌كنم از پی اش روان
G.382/3 ای كه طبیب خسته‌ای روی زبان من ببین / كاین دم و دود سینه‌ام بار دل است بر زبان
G.382/4 گر چه تب استخوان من كرد ز مهر گرم و رفت / همچو تبم نمی‌رود آتش مهر از استخوان
G.382/5 حال دلم ز خال تو هست در آتشش وطن / چشمم از آن دو چشم تو خسته شده‌ست و ناتوان
G.382/6 بازنشان حرارتم ز آب دو دیده و ببین / نبض مرا كه می‌دهد هیچ ز زندگی نشان
G.382/7 آن كه مدام شیشه‌ام از پی عیش داده است / شیشه‌ام از چه می‌برد پیش طبیب هر زمان
G.382/8 حافظ از آب زندگی شعر تو داد شربتم / ترك طبیب كن بیا نسخه شربتم بخوان
CDVIII *
Madem ki geldin, hastanın başucunda bir fatiha oku... dudaklarını aç, lal dudakların ölüye bile can bağışlamakta.
Hal hatır sormaya gelip fatiha okuyarak giden dosta söyle; bir nefesçik sabretsin de ardından ruhumu da yollayayım!
Ey hastaya doktorluk eden sevgili, dilime bir bak. Göğsümden çıkan duman, dilime bir gönül yükü kesilmiş (o kadar halsizim ki, o duman bile bana yük olmada)!
Sıtma, kemiklerimi güneşten daha hararetli bir hale getirip gitti. Ama kemiklerime kadar işlemiş olan sevgi ateşi, sıtma gibi beni bırakıp gitmiyor ki!
Gönlümün hali de benim gibi... o da ateşte vatan tutmuş... onun yüzünden gözlerim, gözlerin gibi hasta ve halsiz bir hale gelmiş.
Hararetimi gözyaşlarıyla söndür, nabzıma da bir bak, hiç hayattan eser var mı ki?
Bana daima işret etmem için bir şişe veren, şimdi neden şişemi her an doktora göstermekte acaba?
Hafız, şiirin bana abıhayat içirdi. Gel, doktoru bırak da benim şiirimi oku!
Fatihai çü amedi ber-ser-i hastei bihan
Leb biguşa ki midehed la'l-i lebet be-murde can
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder