Gazel 414 - گلبن عيش می‌دمد ساقی گلعذار کو

Gulbun-i 'ayş midemed saki-i gul-'izar ku 
Bad-ı behar mizeved bade-i hoş-guvar ku

G.414/1  گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار كو / باد بهار می‌وزد باده خوشگوار كو

G.414/2  هر گل نو ز گلرخی یاد همی‌كند ولی / گوش سخن شنو كجا دیده اعتبار كو

G.414/3  مجلس بزم عیش را غالیه مراد نیست / ای دم صبح خوش نفس نافه زلف یار كو

G.414/4  حسن فروشی گلم نیست تحمل ای صبا / دست زدم به خون دل بهر خدا نگار كو

G.414/5  شمع سحرگهی اگر لاف ز عارض تو زد / خصم زبان دراز شد خنجر آبدار كو

G.414/6  گفت مگر ز لعل من بوسه نداری آرزو / مردم از این هوس ولی قدرت و اختیار كو

G.414/7  حافظ اگر چه در سخن خازن گنج حكمت است / از غم روزگار دون طبع سخن گزار كو

1. İşretin gül fidanı yeşerip yetişmekte, gül yanaklı saki hani? Bahar yeli esmekte, lezzetli, zevkli şarap nerde?
2. Her yeni gül bir gül yüzlüyü andırıp duruyor... fakat söz duyan kulak nerde, kimde ibret gözü var?
3. İşret meclisinin galiyesi yok, ey nefesi hoş sabah rüzgârı, sevgilinin misk kokulu zülfü nerde?
4. Sabah rüzgârı, gülün güzellik çalımına tahammülüm yok; gönül kanına el bandım, Tanrı hakkı için, nigâr ne yanda?
5. Seher mumu bazen yanağından dem vuruyor; dili uzadı. Cevheri has hançer nerde?
6. Sevgili, lalimden öpmek istemez misin, dedi. Bu istekle öldüm, ama kudret nerde, ihtiyar hani?
7. Hafız, şirinlik bakımından hikmet hazinesinin hazinedarıysa da aşağılık zamanenin gamından şiir söyleme kabiliyeti nerde ki?

[CDXVI]