G.416/1 خنك نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه / كه در هوای تو برخاست بامداد پگاه
G.416/2 دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا / كه دیده آب شد از شوق خاك آن درگاه
G.416/3 به یاد شخص نزارم كه غرق خون دل است / هلال را ز كنار افق كنید نگاه
G.416/4 منم كه بی تو نفس می‌كشم زهی خجلت / مگر تو عفو كنی ور نه چیست عذر گناه
G.416/5 ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر / سپیده دم كه صبا چاك زد شعار سیاه
G.416/6 به عشق روی تو روزی كه از جهان بروم / ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه
G.416/7 مده به خاطر نازك ملالت از من زود / كه حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله
CDXXX
Ne kutludur gönlün dilediği amber kokulu rüzgâr ki, senin havanla seher çağı erkenden esip tozdu.
Ey vuslatı mübarek kuş, yola kılavuz ol. O kapının toprağına iştiyakımdan gözlerim eridi, su oldu.
Gönül kanına gark olan bu zayıfı hatırlayarak ufuktaki hilale bakın!
Sensiz yaşıyorum, bu ne utanılacak şey. Meğerki sen affedesin, yoksa bu günahın özrü ne olabilir?
Sabah rüzgârı seher çağında aşka düşerek kara elbisesini yırtıp atmayı âşıklarından öğrendi.
Yüzünün aşkıyla bir gün âlemden gidersem, toprağımdan yeşil ot yerine kızıl güller biter.
Senden uzağım. Bundan dolayı şikâyet etmekteyim, nazik hatırın incinmesin. Dur bakalım, Hafız'ın şikâyete yeni başladı.
Hunuk nesim-i mu'anber şemame-i dil-hah
Ki der-heva-yı tu ber-hast bamdad pegah
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder