G.427/1 چراغ روی تو را شمع گشت پروانه / مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه
G.427/2 خرد كه قید مجانین عشق می‌فرمود / به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه
G.427/3 به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد / هزار جان گرامی فدای جانانه
G.427/4 من رمیده ز غیرت ز پا فتادم دوش / نگار خویش چو دیدم به دست بیگانه
G.427/5 چه نقشها كه برانگیختیم و سود نداشت / فسون ما بر او گشته است افسانه
G.427/6 بر آتش رخ زیبای او به جای سپند / به غیر خال سیاهش كه دید به دانه
G.427/7 به مژده جان به صبا داد شمع در نفسی / ز شمع روی تواش چون رسید پروانه
G.427/8 مرا به دور لب دوست هست پیمانی / كه بر زبان نبرم جز حدیث پیمانه
G.427/9 حدیث مدرسه و خانقه مگوی كه باز / فتاد در سر حافظ هوای میخانه
CDXXXI
Yüzünün çerağına mum bile pervane kesildi. Yanağındaki ben, beni benden aldı.
Akıl aşk delilerinin bağlanmasını emrederken, saçının halkasına düşmek ümidiyle deli divane oldu!
Pervane yüzünün çerağından haber getirince, mum muştuluk olarak hemence canını sabah rüzgârına veriverdi.
Saçının ümidiyle can yele giderse, ne çıkar? Sevgiliye binlerce aziz can feda olsun!
Ateşe benzeyen yüzünde, o güzele nazar değmesin diye üzerlik yerine siyah beninden başka, daha iyi bir şey yakıldığını kim gördü ki?
Dün gece sevgilimi yabancının elinde görünce, kıskançlığımdan elden ayaktan düştüm, yerlere yıkıldım.
Ne oyunlar yaptım, ama fayda vermedi gitti; afsunumuz ona efsane geldi.
Sevgilinin dudağının hüküm sürdüğü zamanda sevgiliyle ahdim var: Ağzıma kadeh sözünden başka bir söz almayacağım!
Medreseden, tekkeden bahsetme... Hafız'ın başına yine meyhane havası düştü!
Çerag-ı ruy-ı tura şem' geşt pervane
Mera zi-hal-i tu ba-hal-i hiç perva ne
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder