G.484/1 تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی / ور نه هر فتنه كه بینی همه از خود بینی
G.484/2 به خدایی كه تویی بنده بگزیده او / كه بر این چاكر دیرینه كسی نگزینی
G.484/3 گر امانت به سلامت ببرم باكی نیست / بی دلی سهل بود گر نبود بی‌دینی
G.484/4 ادب و شرم تو را خسرو مه رویان كرد / آفرین بر تو كه شایسته صد چندینی
G.484/5 عجب از لطف تو ای گل كه نشستی با خار / ظاهرا مصلحت وقت در آن می‌بینی
G.484/6 صبر بر جور رقیبت چه كنم گر نكنم / عاشقان را نبود چاره به جز مسكینی
G.484/7 باد صبحی به هوایت ز گلستان برخاست / كه تو خوشتر ز گل و تازه‌تر از نسرینی
G.484/8 شیشه بازی سرشكم نگری از چپ و راست / گر بر این منظر بینش نفسی بنشینی
G.484/9 سخنی بی‌غرض از بنده مخلص بشنو / ای كه منظور بزرگان حقیقت بینی
G.484/10 نازنینی چو تو پاكیزه دل و پاك نهاد / بهتر آن است كه با مردم بد ننشینی
G.484/11 سیل این اشك روان صبر و دل حافظ برد / بلغ الطاقه یا مقله عینی بینی
G.484/12 تو بدین نازكی و سركشی ای شمع چگل / لایق بندگی خواجه جلال الدینی
CDXXXVII
Sen bir su kıyısında heva ve hevesine uyup oturmaya gör, yoksa suda ne görürsen kendini görürsün; her gördüğün, yaptığının aksidir.
Sen Tanrı'nın seçilmiş kulusun. Kullar arasından seni seçen Tanrı hakkı için, sen de bu eski kulun üstüne kimseyi seçme!
Edep ve haya seni ay yüzlülerin padişahı yaptı. Aferin sana, sen bunun gibi daha yüzlerce mertebeye layıksın.
Rakibin cefasına sabretmeyeyim de ne yapayım? Âşıklara sabırdan, tahammülden başka çare yok ki!
Ne şaşılacak şey, sen bir gül olduğun halde dikenle oturmaktasın. Olsa olsa bunu zamana uygun görüyorsun da ondan!
Emaneti iman selameti ile verirsen kayırmam. Ardında dinsizlik olmazsa âşıklık kolay!
Bu ihlas sahibi kuldan garazsız bir söz işit; çünkü sen hakikati gören büyüklerin makbulü bir güzelsin.
Sen gülden daha hoş, nesrinden daha tazesin. Böyle olduğu halde seyir için bahçeye salına salına gidişine hayıflanıyorum doğrusu.
Bu seyrangâhta bir an oturursan, sağdan soldan gözyaşlarımın nasıl habbelerle oynadığını görürsün.
Sen gönlü pak, tabiatı pak bir zahitsin, kötü kişilerle oturmaman daha iyi.
Bu akan gözyaşı seli Hafız'ın gönlündeki sabrı alıp götürdü. Takatim kalmadı gayrı, ey gözbebeğim, ayrıl benden!
Ey Çigil güzeli, sen bu naziklikle, bu güzellikle Hâce Celaleddin'in meclisine layıksın.
Tu meger ber-leb-i abi be-heves binşini
Verne her fitne ki bini heme ez-hod bini
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder