G.486/1 بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی / می‌خواند دوش درس مقامات معنوی
G.486/2 یعنی بیا كه آتش موسی نمود گل / تا از درخت نكته توحید بشنوی
G.486/3 مرغان باغ قافیه سنجند و بذله گوی / تا خواجه می خورد به غزل‌های پهلوی
G.486/4 جمشید جز حكایت جام از جهان نبرد / زنهار دل مبند بر اسباب دنیوی
G.486/5 این قصه عجب شنو از بخت واژگون / ما را بكشت یار به انفاس عیسوی
G.486/6 خوش وقت بوریا و گدایی و خواب امن / كاین عیش نیست درخور اورنگ خسروی
G.486/7 چشمت به غمزه خانه مردم خراب كرد / مخموریت مباد كه خوش مست می‌روی
G.486/8 دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر / كای نور چشم من به جز از كشته ندروی
G.486/9 ساقی مگر وظیفه حافظ زیاده داد / كاشفته گشت طره دستار مولوی
CDLVIII
Bülbül, dün gece selvi dalından Pehlevî gülbankıyla mâna makamlarının dersini vermekte,
Gül, tevhit nüktesini ağaçtan duyman için Musa ateşini gösterdi, demekteydi.
Bahçedeki kuşlar; vezir Farsça gazeller dinleyerek şarap içsin diye, kafiyeli nağmeler okuyorlar, latifeler ediyorlardı.
Gözün bir bakışla halkın evini barkını yıktı. Mahmurlaşma, ayılma. Sarhoşluğun daha hoş.
Koca köylü, çocuğa ne güzel de dedi: Gözümün nuru, ektiğinden başka bir şey biçemezsin ki.
Bu tersine dönmüş bahttan şu acayip hikâyeyi duy: Sevgili, bizi İsa nefesleriyle öldürdü!
Cemşid bile dünyadan bir kadeh hikâyesinden başka bir şey götürmedi. Sakın, sakın dünyaya gönül verme!
Bir hasır, yoksulluğum ve emin olarak uyumam ne de hoş, ne de güzel. Bu çeşit yaşayış padişahların harcı değil!
Saki, galiba Hafız'a fazla şarap sundu ki, başındaki molla sarığının ucu yine perişan oldu!
Bulbul zi şah-ı serv be-gulbang-ı Pehlevi
Mihand duş ders-i makamat ma'nevi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder